درحالی روند اجرای طرح "یکپارچه سازی اراضی شالیکاری استان گیلان" لاک پشتی پیش می‌رود که به اعتقاد کارشناسان، بخش کشاورزی منطقه با این وضعیت با تهدید مواجه است.

مکانیزاسیون در تولید نمونه محصولات زراعی و کاهش هزینه های تولید نقش مهمی دارد از سوی مقدمه انجام این کار اجرای یکپارچه سازی اراضی است.

اجرای طرح های تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری چند سالیست در سطح استان های مازندران و گیلان در حال انجام است، تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری به معنای منظم کردن قطعات نامنظم و غیر هندسی به همراه ساخت و اجرای شبکه آبیاری و زهکشی به گونه ای که هر قطعه منظم تسطیح شده و به طور مستقل دارای کانال آبیاری به منظور آبگیری و کانال زهکشی برا ی تخلیه زه آب به همراه جاده سرویس مناسب باشد.

بخش عمده اراضی شالیزاری در استان های گیلان و مازندران در فصول غیر زراعی زهدار (آبگیر) بوده و امکان کشت دوم و استفاده مجدد از اراضی با هدف بالا بردن تراکم کشت عملا مقدور نیست.

طی 19 سال؛ تنها 31 درصد شالیزارهای گیلان یکپارچه سازی شدند

بدین ترتیب توجه به حساسیت و اهمیت محصول برنج در تامین نیاز غذایی کشور و با توجه به شرایط و وضعیت اراضی شالیزاری و مسائل و مشکلات در شرایط موجود، تجهیز و نوسازی و یکپارچه سازی این اراضی در راستای ایجاد زمینه های مناسب برای افزایش میزان بهره وری از منابع آب و خاک و امکانات و نهاده های موجود اجتناب ناپذیر است.

حال سئوال اینکه در حال حاضر چند درصد از شالیزارهای استان گیلان یکپارچه سازی شده است؟

رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان در پاسخ به این سئوال گفت: متاسفانه از سال 71 تاکنون 31 درصد از شالیزارهای استان تجهیز و نوسازی شده اند.

اردشیر روحی ماسوله افزود: این طرح با توجه به خرد بودن اراضی در گیلان و تهدیداتی که در رابطه با بخش کشاورزی در استان وجود دارد باید هرچه سریعتر در این منطقه عملیاتی شود.

زیرساختهای کشاورزی باید همگام با بسترهای عمرانی استان رشد یابد

وی اظهارداشت: هر زیر ساختی برای استان مثل اتوبان، راه آهن، فرودگاه یک فرصت است ولی همگام با این مزیت ها باید مسائل بخش کشاورزی رشد پیدا کند یعنی در سریعترین زمان شالیزارها یکپارچه سازی شود.

وی با بیان اینکه تا پایان برنامه پنجم ساله پنجم توسعه باید تمامی اراضی شالیکاری گیلان یکپارچه سازی شوند، ادامه داد: برای اجرای این طرح علاوه بر استقبال کشاورزان، پیمانکاران خوبی نیز تربیت شده اند.

تجهیز و نو سازی اراضی شالیزاری از گام های مهم ایجاد زیربنای لازم برای تولید هرچه بیشتر محصول برنج است، هدف از این عملیات مرتب کردن اراضی شالیزاری، افزایش راندمان آبیاری، افزایش راندمان ماشین آلات و تسریع در مکانیزاسیون، کاهش هزینه تولید، برقراری امکان مدیریت مستقل برای هرکرت، تجمیع قطعات پراکنده، احداث جاده های زراعی، فراهم کردن زمینه جلوگیری از تغییر کاربری اراضی، بالا بردن قابلیت زهکشی اراضی برای توسعه کشت دوم بعد از برنج و در یک جمله استفاده بهینه از منابع آب و خاک و نهاده هاست.

مدیر آب و خاک و امور فنی و مهندسی سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان در این ارتباط به اشکالات اساسی مزارع سنتی شالیزاری اشاره کرد و گفت: مسطح نبودن زمین، مشکل حمل محصول، فقدان کانال های آبیاری و زهکشی، باتلاقی بودن برخی مزارع، عدم قابلیت کشت مکانیزه، تعداد زیاد مرزها، زیاد بودن هزینه تولید از مشکلات مهم مزارع سنتی است.

احمد زارع همچنین عدم امکان کشت دوم، مشکل آبیاری، عدم استفاده از ماشین ‌آلات، نبود وجود جاده دسترسی، فقدان امکان مدیریت مصرف نهاده‌ ها، پراکنده بودن مالکیت ‌ها، وجود کرت های کوچک، نداشتن مدیریت مستقل را از دیگر مشکلات مزارع سنتی عنوان کرد.

هدف تجهیز و نوسازی اراضی شالیکاری بالا بردن راندمان تولیدی در واحد سطح است

وی اظهارداشت: استفاده بهینه از اراضی زراعی با شناخت و بکارگیری روشهای مناسب مطالعاتی - اجرایی، از اهم اهداف توسعه کشاورزی در هر منطقه جغرافیایی است.

مدیر آب و خاک و امور فنی و مهندسی سازمان جهاد کشاورزی گیلان ادامه داد: یکپارچه سازی اراضی در قالب کلی " تجهیز و نوسازی اراضی " و با اهداف اصلی از قبیل افزایش بازده تولیدات کشاورزی، بالا بردن راندمان آبیاری و به تبع آن استقرار کشت پایدار، بهبود شرایط زیست روستایی، چند سالی که به مثابه شیوه ای کارآمد در اراضی استانهای شمالی اجرا می شود.

به هر حال تغییر کاربری اراضی مستعد شالیکاری استانهای شمالی با توجه به توسعه زیر ساخت های عمرانی از قبیل ایجاد بزرگراه، راه آهن، فرودگاه و غیره یک تهدید جدی در استان مطرح است از اینرو شتاب بخشیدن به روند اجرای طرح تجهیز و نوسازی اراضی در این منطقه ضرورتی اجتناب ناپذیر است.